Matematykę studiował u Jana Oderfelda, prakseologię u Tadeusza Kotarbińskiego i Klemensa Szaniawskiego, heurystykę u George’a Pólya, pedagogikę u Bogdana Suchodolskiego.

Po okresie pracy na Politechnice Warszawskiej, gdzie był zatrudniony jako asystent i adiunkt, w roku 1968 podejmuje organizację przedsiębiorstwa o nazwie KDG, które to zadanie kończy z powodzeniem w roku 1972. Jednocześnie jest wykładowcą na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.

W roku 1974 przenosi się do Wyższej Szkoły Pedagogiki Specjalnej, pracując początkowo na stanowisku docenta, a od roku 1991 – profesora. W szkole tej – obecnie Akademii Pedagogiki Specjalnej – zorganizował i prowadził Zakład Metodologii, Studium Pedagogiki Twórczości oraz specjalność Pedagog Zdolności i Informatyk.

Wykształcił wielu – niekiedy wybitnych – teoretyków i pedagogów twórczości, a w tym gronie dwunastu profesorów, mianowicie: w Polsce – pedagog mistrzostwa, filozof, pedagog twórczości, dwoje w Ukrainie: teoretyk systemów, pedagog zdolności, w USA – heurysta, informatyk, po jednym w Białorusi – pedagog społeczny, w Australii – inwentyk, w Tunezji – prakseolog, w Wielkiej Brytanii – matematyk i w Belgii – metodolog.

Stopnie naukowe

2017: profesor zwyczajny w zakresie nauk społecznych, w tym pedagogiki;

promotorzy: Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego (2006) oraz Wydział Nauk Pedagogicznych Akademii Pedagogiki Specjalnej (2015)

1979: habilitacja – z zakresu filozofii (w szczególności: prakseologii, metodologii zastosowań matematyki, heurystyki oraz teorii i filozofii twórczości), Wydział Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego

1966: doktorat - fizyka, Wydział ISiW Politechniki Warszawskiej

Zainteresowania naukowe

Główne dziedziny jego zainteresowań i aktualnych badań naukowych:

• pedagogika twórczości
• metodologia i teoria twórczości,
• rachunek prawdopodobieństwa i statystyka kwalitatywna,
• prakseologia informatyki.

Najważniejsze publikacje

Autor wielu setek artykułów i raportów z badań naukowych oraz ponad czterdziestu monografii, a także współautor (niekiedy również redaktor) kilkudziesięciu dzieł lub dokonań wspólnych.

Ogół dokonań pedagogicznych jest scharakteryzowany w książce:

1. Ścieżki twórczości: próby, dokonania, syntezy (2014), Wyd. APS, Warszawa.

Jako metodolog – prof. zw. dr hab. Andrzej Góralski rozwinął heurystykę i pedagogikę twórczości:

1. seria wydawnicza Zadanie, metoda, rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia (1977, 1978, 1980, 1982) oraz książka Twórcze rozwiązywanie zadań (1980, 1989) skutecznie upowszechniły osiągnięcia współczesnej heurystyki, zarówno rodzimej, w tym osiągnięcia Sekcji Heurystyki PTC i Międzyuczelnianego Zespołu Heurystyki, jak i światowej;
2. prace Reguły treningu twórczości oraz Szkice do pedagogiki zdolności (1996, 2010) [Wyd. APS, Warszawa, stron 64] dały wykładnię urzeczywistnionej pedagogiki twórczości;
3. monografia George’a Pólya pedagogika mistrzostwa, czyli o relacji „uczeń-mistrz” i jej regułach (2013) [Wyd. APS, Warszawa, stron 335] otwiera nowy obszar badań i działań.

Jako pedagog i metodolog badań naukowych dał studiującym humanistom kilka dobrze przyjętych dzieł:

1. podręcznik Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii i pedagogice (1987)
2. monografia Statystyka kwalitatywna – wskaźniki i testy (2007);
3. poradnik humanisty: Wiarygodne wnioskowanie z danych (2016) [Universitas Rediviva, Warszawa, stron 458]

Jako filozof – wytrwale tworzy teorię twórczości oraz rozwija prakseologię informatyki:

1. monografia Twórcze rozwiązywanie zadań (1980, 1989);
2. monografia Wzorce twórczości (1998);
3. monografia Teoria twórczości (2003), wydana także w dwu językach obcych;
4. seria wydawnicza Laboratorium informatyczne pedagoga zdolności oraz monografie składowe:

• Programowanie w PASCAL’u (2009), Wyd. APS, Warszawa, stron 244,
• Programowanie w LOGO (2010), Wyd. APS, Warszawa, stron 270,
• Modelowanie informatyczne (2011), Wyd. APS, Warszawa, stron 285,
• Podejmowanie i rozwiązywanie zadań programistycznych (2012), Wyd. APS, Warszawa, stron 357.

Jego prace ukazały się w siedmiu językach.

Dane liczbowe opisujące dynamikę i rezultaty twórczości naukowej:

Rekomendacje: [fragment oceny dokonań prof. zw. dr hab. A. Góralskiego - autorstwa Profesora Kazimierza Denka (UAM)]

„Niezwykle bogaty – w treści i formie – dorobek naukowy Andrzeja Góralskiego: liczne monografie, podręczniki, tłumaczenia książek, studia, artykuły naukowe, granty; niekiedy pośrednio powiązany z edukacją i naukami o niej. […] Okrętami flagowymi bogatej twórczości ocenianego są obszerne monografie George’a Pόlya pedagogika mistrzostwa, czyli o relacji <uczeń – mistrz> i jej regułach, Warszawa 2013, Reguły treningu twórczości, Warszawa 2010, Programowanie w Pascalu, Warszawa 2009, Teoria twórczości (w języku ukraińskim), Lwów-Warszawa 2002. Jak unikając szczegółów można scharakteryzować zawartość tych pozycji? Tytuły książek dobrze odzwierciadlają ich przedmiot i strukturę. Są to monografie wysokiej próby, o dużym ładunku innowacyjnym i oryginalnych treści. Wychodzą poza wąskie specjalizacje i przekraczają granice dyscyplin. Przemawiają erudycją, silną logiką i dają pełną czytelniczą satysfakcję. Dowodzą, że ich Autor w wysokim stopniu posiadł doskonałość naukową, nie boi się podejmowania ambitnych, interdyscyplinarnych badań. Obok znakomitego doboru treści uznanie budzi także sposób ich zaprezentowania, klarowny, kompetentny, ciekawy, doprawdy znakomity z dydaktycznego punktu widzenia. Utrzymują najwyższe standardy jasności, precyzji i przystępności. Są pozycjami, które warte są lektury i namysłu.”

Projekty badawcze

Kierownictwo grantami:

· Teoria twórczości (od 2001)

· Informatyka i pedagogika (1997-1999)

· Zasadnicze przesłanki skuteczności wychowania zdolnych (1989-1991)

· Metody heurezy (1974-1978)

· System dyspozytorski Krajowej Dyspozycji Gazu (1969-1972)

Współpraca międzynarodowa

Prof. zw. dr hab. Andrzej Góralski wykładał i prowadził badania naukowe w 15 zagranicznych uniwersytetach i szkołach wyższych.

· Wyjazdy naukowe – staże i praca w charakterze profesora wizytującego (Paryż, Clinton, Moskwa, Odessa, Koblencja, Lwów)

· Międzynarodowe projekty badawcze: Pedagogika i Informatyka (Koblencja), Synergia zniewolenia (Mińsk), Reguły twórczości (Lwów)

· Organizacja międzynarodowych sympozjów naukowych i konferencji

Pełnione ważne funkcje

· Członek Rady Redakcyjnej pisma Dialogue and Universalism,

· Redaktor Naczelny pisma Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna

· Przewodniczący kapituły Liścia wawrzynu Niezależnej Akademii Twórczości

Hobby i zainteresowania

· poezja,

· sztuka,

· dobre obyczaje…

Zestawienie ogółu publikacji

 a. pierwsze osiągnięcia:

 I.Książki:

1. Góralski A. (red.) (1977), Zadanie, metoda rozwiązanie – techniki twórczego myślenia, Zbiór 1, WNT, Warszawa, stron 190. 
2. Góralski A. (red.) (1978), Zadanie, metoda rozwiązanie – techniki twórczego myślenia, Zbiór 2, WNT, Warszawa, stron 220. 

II. Rozprawy i artykuły naukowe: 

1. Rozprawa doktorska: Góralski A. (1966), Badanie nieustalonej wymiany ciepła w wymienniku-zasobniku, Politechnika Warszawska, Warszawa. 
2. Rozprawa habilitacyjna, obroniona na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, na którą złożyło się studium zbiorcze: Góralski A. (1976), O metodzie statystyki kwalitatywnej, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, s. 111-153. 

oraz książka i dwanaście studiów i rozpraw: 

1. Góralski A. (1976), Dyspersja względna klasyfikacji i jej podstawowe właściwości, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, s. 155161. 
2. Góralski A. (1976), Metoda – propozycja definicji, Materiały II Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 73-76. 
3. Góralski A. (1976), O pojęciu zadania, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 49-58. 
4. Góralski A. (1976), O porównywaniu współczynników siły związku, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, s. 163-168. 
5. Góralski A. (1976), Przedmiot, cele, metody i zastosowania heurystyki, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 15-36. 
6. Góralski A. (1976), Wskaźnik odległości dla wyników klasyfikacji nierozłącznej, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, s. 169170. 
7. Góralski A. (1975), A methode of measuring the strenght of association between variables, „Studies in Physical Anthropology”, 1, s. 33-40. 
8. Góralski A. (1975), On comparing m independent samples with regard to proportions of individuals possessing a specific trait, „Studies in Physical Anthropology”, 1, s. 4350. 
9. Góralski A. (1975), Przestrzeń metod rozwiązywania zadań, Materiały II Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 1-9. 
10. Góralski A. (1974), Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii, PWN, Warszawa, stron 348, (wyd. drugie: 1976, PWN, Warszawa). 
11. Góralski A. (1972), O metodzie ustalania racjonalnej kolejności podejmowania pracy, „Prakseologia”, 42, s. 173-179.  
12. Góralski A. (1968), O pewnym schemacie losowania zwrotnego ze zmiennymi prawdopodobieństwami prowadzącym do rozkładu z-Poissona, Zeszyty Naukowe Politechniki Warszawskiej. Matematyka, 14, s. 181-189.  
13. Góralski A. (1966), Kryterium „widełek” oceny istotności nadwyżki i niedoboru liczebności w elementarnej kostce m-wymiarowej tablicy, Zeszyty Naukowe Politechniki Warszawskiej. Matematyka, 7, s. 732. 

III. Pozostałe rozprawy i artykuły naukowe: 

3.1. Z zakresu teorii wymiany ciepła: 

1. Góralski A. (1961), Analiza nieustalonej wymiany ciepła w wymienniku współpracującym z zasobnikiem, GWTS, 2, 33, s. 67-71. 
2. Góralski A. (1961), Podobieństwo termodynamiczne w ruchu ciepła, GWTS, 3, 33, s. 96-99. 

3.2. Z zakresu mechaniki płynów: 

1. Góralski A. (1964), O nieustalonym ruchu cząstki kulistej w nieruchomym i lepkim płynie, „Rozprawy Inżynierskie”, 4, 12, s. 569-572. 
2. Góralski A. (1965), O prędkości swobodnego opadania kuli, płytki, smukłego walca i brył izometrycznych w nieruchomym płynie lepkim, Zeszyty Naukowe Politechniki Warszawskiej. Budownictwo, 24, 102, s. 175-199.
3. Góralski A. (1964), Wpływ kształtu na współczynnik oporu przy ruchu brył izomerycznych w nieruchomym lepkim płynie, „Rozprawy Inżynierskie”, 1, 12, s. 169184. 

prace upowszechniające: 

1. Góralski A. (1964), O prędkościach opadania ziaren pyłu, „Ochrona pracy”, 1, 195, s. 1-5. 
2. Góralski A. (1963), Prędkość opadania ciał kulistych w nieruchomym płynie, „Ochrona Pracy”, 5-6, 187-188, s. 1-5. 
3. Góralski A. (1963), Prędkość opadania cząstek izometrycznych w nieruchomym lepkim płynie, „Ochrona Pracy”, 10, 192, s. 9-15. 

3.3. Z zakresu techniki systemów: 

1. Góralski A. (1970), Koncepcja organizacyjno-techniczna systemu dyspozycyjnego, Wyd. WOZG, Warszawa, stron 105. 
2. Góralski A. (wraz z zespołem, kierownik zespołu), (1969), Badanie możliwości wprowadzenia technik zapewniających optymalizację doboru kadry dyspozytorskiej, Wyd. WOZG, Warszawa, stron 20.
3. Góralski A. (wraz z zespołem, kierownik zespołu), (1969), Koncepcja wyposażenia technicznego systemowych, okręgowych i terenowych dyspozycji gazu, Wyd. WOZG, Warszawa, stron 27. 
4. Góralski A. (wraz z zespołem, kierownik zespołu), (1968), Opracowanie technologii prowadzenia ruchu systemu przesyłowego, Wyd. WOZG, Warszawa, stron 39. 
5. Góralski A. (wraz z zespołem, kierownik zespołu), (1968), Zasady organizacji i szkolenia dyspozytorów, Wyd. WOZG, Warszawa, stron 41. 
6. Góralski A., Kołodziejczyk L. (1963), Wpływ charakterystyki architektoniczno-urbanistycznej zabudowy miejskiej na straty ciepła oraz strukturę geometryczną sieci cieplnej, GWTS, 6, 37, s. 188-192. 
7. Góralski A., Kołodziejczyk L. (1963), Zależność strat cieplnych sieci od gęstości zapotrzebowania ciepła, GWTS, 12, 37, s. 396-398. 

3.4. Z zakresu matematyki: 

1. Góralski A. (1977), Distribution z-Poisson, Publ. de l’Instit.de Statist. de l’Univ. de Paris, XXII, 3-4, Paris, s. 45-54. 
2. Góralski A. (1977), Entropia jako wartość oczekiwana straty związanej z przewidywaniem proporcjonalnym, Materiały IV Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, s. 49-54. 
3. Góralski A. (1977), O heurystycznej wartości morfologii wskaźników statystyki kwalitatywnej, Materiały IV Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, s. 103-106. 
4. Dobrzańska A., Góralski A., Zdańska M. (1975), A nomogram for prediction of child psychomotor development, „Polish Psych. Bull.”, v. 6, nr 1, s. 21-25. 
5. Góralski A. (1975), Modèle des échanges de femmes Twareg, Wyd. INED, Paris, s. 10. 
6. Góralski A., Sawicki W., Blaton O. (1975), Nonrandom distribution of goblet cells around the circumference of colonic crypt, „Cell Tiss. Res.”, v. 160, nr 4, s. 551556. 
7. Góralski A. (1974), Oceny przedziałowe rp, [w:] Góralski A., Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii, PWN, Warszawa, s. 157-159. 
8. Góralski A. (1969), Prévision – leurs objectifs, utilité et degré indispensable de precision, Materiały Sympozjum Europejskiej Komisji Gospodarczej, GUS, Warszawa, s. 14-29. 
9. Góralska M. M., Góralski A. (1967), Analysis of the influence of charges in the feeding of country children, Prace Inst. Matki i Dziecka, 3, s. 72-81. 
10. Góralski A., Wierciński A. (1964), A attempt to formalize a concept of the phylo- and ontogeny of the human skull, Rep.VI Int. Congr. Quat., Łódź, s. 259-290. 
11. Góralski A. (1962), Algorytmy Turinga, Zakład Automatyki PAN (maszynopis powielony), stron 37. 

elementy monografii „Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii”, wskazujące i opisujące nowe wyniki: 

1. Góralski A. (1974), Porównywanie m niezależnych ocen częstości, s. 165166. 
2. Góralski A. (1974), Porównanie ocen rp – tablice czteropolowe, s. 201203. 
3. Góralski A. (1974), Testowanie sekwencyjne hipotez o wartości parametrów rozkładu z-Poissona, s. 242-245. 
4. Góralski A. (1974), Współczynnik siły związku w tablicach wielodzielczych, s. 33-36. 

3.5. Z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (1978), O działaniu twórczym, „Studia filozoficzne”, 8-9, PWN, s. 13-21. 
2. Góralski A. (1977), O działaniu twórczym, Materiały IV Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 2, Wyd. PTC, Warszawa, s. 121-135. 
3. Góralski A. (1977),  Problème – méthode – solution: heuristique – objet, buts, méthodes, applications, Publ. de CNAM-IIE, Paris, stron 75. 
4. Góralski A. (1976), Heuristique ou réflexion sur la méthod, [w:] Langage et Pensée Mathématiques, Actes du Col. Intern., Luxembourg, s. 219-245. 
5. Góralski A., Pałłasz E. (1976), O systematycznym oglądzie przestrzeni muzyki, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 133148. 
6. Góralski A. (wraz zespołem, kierownik zespołu), (1976), O zamiarze i pierwszych wynikach seminarium rozwiązywania problemów badawczych etnologii, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 149-158. 
7. Góralski A., Perkowski M., i inni (1976), Wariacje na temat kwadratu, Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 181-198. 
8. Góralski A. (1974), O metodzie pytań, Materiały I Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 7-15. 
9. Góralski A. (1974), Semi-deterministyczny model zmienności resu i jego zastosowanie w historii, [w:] Leskiewicz A. (red.), Historia i nowoczesność, Ossolineum, Wrocław, s. 143-156. 
10. Góralski A. (1966), Ocena dokładności pomiaru, GWTS, 11, 40, s. 393395. 

elementy prac zbiorowych „Zadanie, metoda, rozwiązanie”, zawierające nowe wyniki z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (1978), Działanie twórcze, zbiór 2, s. 9-22. 
2. Góralski A. (1977), Heurystyka, zbiór  1, s. 11-25. 
3. Góralski A. (1977), Zastosowania heurystyki, zbiór 1, s. 174-185. 

jak poprzednio  – upowszechniające wyniki z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (1978), Grupowe myślenie spontaniczne, zbiór 2, s. 39-74. 
2. Góralski A. (1977), Metoda Pólya, zbiór 1, s. 54-75. 

3.6. Z zakresu pedagogiki: 

1. Góralski A. (1964), O przebiegu i wynikach praktyki semestralnej na Oddziale IS Politechniki Warszawskiej, „Życie Szkoły Wyższej”, s. 34-38.

4. Tłumaczenia książek: 

1. Polya G. (1975), Mathematical Discovery. On Understanding, Learning, and Teaching Problem Solving (Odkrycie matematyczne: o rozumieniu, uczeniu się i nauczaniu rozwiązywania zadań), tłum. Góralski A., WNT, Warszawa, stron 447. 
2. Cammerer J. S.  (1967), Der Wärme- und Kalteschutz in der Industrie (Izolacje ciepłochronne w przemyśle), tłum. Kołodziejczyk L., Góralski A., Arkady, Warszawa, stron 519. 

5. Materiały sympozjów: 

1. Góralski A. (red.) (1977), Materiały IV Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, stron 172. 
2. Góralski A. (red.) (1977), Materiały IV Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 2, Wyd. PTC, Warszawa, stron 135. 
3. Góralski A. (red.) (1977), Materiały IV Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, stron 136. 
4. Góralski A. (red.) (1976), Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, stron 198. 
5. Góralski A. (red.) (1976), Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 2, Wyd. PTC, Warszawa, stron 144. 
6. Góralski A. (red.) (1976), Materiały III Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, stron 172. 
7. Góralski A. (red.) (1975), Materiały II Sympozjum Metody Heurezy, Wyd. PTC, Warszawa, stron 114. 
8. Góralski A. (red.) (1974), Materiały I Sympozjum Metody Heurezy, Wyd. PTC, Warszawa, stron 227. 

b. twórczość dojrzała:

I. Metodologia badań naukowych i statystyka kwalitatywna:

1. Książki i monografie:

1. Góralski A. (2016), Wiarygodne wnioskowanie z danych, Wydawnictwo Universitas rediviva, Warszawa, stron 458.
2. Góralski A. (2007), Statystyka kwalitatywna. Wskaźniki i testy, Wydawnictwo Universitas rediviva, Warszawa, stron 136. 
3. Góralski A. (1997), Statystyka kwalitatywna. Elementy teorii, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, 1 (2), ZM WSPS, Warszawa, stron 86. 
4. Góralski A. (red.) (1989), Metody badań pedagogicznych w zarysie, Wyd. WSPS, Warszawa, stron 189 (wyd. II –1994, wyd. III – 2000), stron 135. 
5. Góralski A. (1987), Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii i pedagogice, PWN, Warszawa, stron 355. 
6. Góralski A. (1979), Algorytmy i programy statystyki kwalitatywnej, WNT, Warszawa, stron 178. 

2. Rozprawy i artykuły naukowe:

1. Góralski A. (2005), Przygody racjonalności – teoria systemów to uniwersalizm,      jego poszczególny przypadek, osnowa, zarys czy tworzywo? [w:] Dziedzictwo duchowe narodów Europy Środkowej i Wschodniej, Materiały konferencji, Mińsk, s. 66-75. 
2. Góralski A. (1998), Aere perennius, [w:] Góralski A., Wzorce twórczości, Scholar, Warszawa, s. 90-95. 
3. Góralski A. (1997), Oszacowanie błędu pomiaru telemetrycznego i algorytm wyznaczania tego błędu, Wyd. AGB Polska, Warszawa, s. 9 (ekspertyza). 
4. Góralski A. (1992), Elementy teorii statystyki kwalitatywnej, Monografie ZM WSPS, 1, Wyd. ZM WSPS, Warszawa, stron 34. 
5. Góralska M. M., Góralski A. (1980), Nutrition versus stature, body weight, and skin-fold thickness in countryside children, „Studies in Human Ecology”, 4, s. 187190. 
6. Góralski A. (1978), Metoda badawcza pedagogiki, Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 2, Wyd. PTC, Warszawa, s. 123-132. 
7. Góralski A. (1978), Podejmowanie i przygotowywanie badań, Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 2, Wyd. PTC, Warszawa, s. 133-146. 
8. Góralski A. (1978), Sur la comparaison des dendrites. Publ. de l’Instit.de Statist, de l’Univ, de Paris, stron 5. 
9. Góralski A. (1978), Wartość oczekiwana i wariancja dyspersji względnej klasyfikacji dychotomicznych, Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, s. 91-100. 
10. Góralski A. (1978), Wskaźnik współzależności cechy kwalitatywnej z cechą kwantytatywną, Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, s.101-104. 

elementy monografii „Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii i pedagogice”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu statystyki kwalitatywnej: 

1. Góralski A. (1987), Badanie niezależności dychotomicznej cechy jakościowej od cechy ilościowej – testowanie wskaźnika jakości przewidywania, s. 240-241. 
2. Góralski A. (1987), Badanie niezależności dychotomicznej cechy jakościowej od innej dychotomicznej cechy jakościowej – testowanie wskaźnika skuteczności przewidywania, s. 239-240. 
3. Góralski A. (1987), Miary położenia i rozproszenia, s. 3132. 
4. Góralski A. (1987), Miary siły związku, s. 3438. 
5. Góralski A. (1987), Oszacowanie przedziałowe unormowanego chikwadrat i porównanie tego współczynnika ze standardem, s. 171172. 
6. Góralski A. (1987), Porównywanie dwu zależnych ocen częstości, s. 179. 
7. Góralski A. (1987), Porównywanie wskaźników współzależności cech jakościowych, s. 218-221. 
8. Góralski A. (1987), Procedura postępowania badawczego, s. 719. 
9. Góralski A. (1987), Test porównujący dyspersje względne klasyfikacji dychotomicznych, s. 204-207. 
10. Góralski A. (1987), Test porównujący dyspersje względne zależnych klasyfikacji dychotomicznych, s. 211-213. 

element monografii „Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii i pedagogice”  – upowszechnienie wyniku z zakresu rachunku prawdopodobieństwa: 

1. Góralski A. (1987), Rozkład Polya i jego uproszczenie: rozkład hypergeometryczny oraz ich przybliżenie: rozkład z-Poissona, s. 119123. 

elementy pracy zbiorowej „Metody badań pedagogicznych w zarysie”, upowszechniające wyniki z zakresu metodologii: 

1. Góralski A. (1989), Badanie introspekcyjne, s. 3949. 
2. Góralski A. (1989), Metoda przypadków kluczowych, s. 118-121. 
3. Góralski A. (1989), Wiedza i sposoby jej osiągania, s. 1116.
   

3. Tłumaczenie książki: 

1. Faure R., Boss J., Le Garff A. (1982), Badania operacyjne, tłum. Góralski A., PWN, Warszawa, stron 170. 

4. Prace redakcyjne:

1. Faure R., Boss J., Le Garff A. (1982), Badania operacyjne, Przedmowa do książki Góralski A., PWN, Warszawa 1982. 

II. Heurystyka:

1. Książki i monografie: 

1. Góralski A. (2011), Modelowanie informatyczne, Wyd. APS, Warszawa, stron 285. 
2. Góralski A. (2008), Tematy fugi – preludium, Wyd. Niezależnej Akademii Twórczości, Warszawa, stron 125. 
3. Góralski A. (1990), Być nowatorem. Poradnik twórczego myślenia., PWN, Warszawa, stron 154. 
4. Góralski A. (red.) (1984), Zadanie, metoda rozwiązanie – techniki twórczego myślenia, zbiór 5, WNT, Warszawa, stron 192. 
5. Góralski A. (red.) (1982), Zadanie, metoda rozwiązanie – techniki twórczego myślenia, zbiór 4, WNT, Warszawa, stron 184. 
6. Góralski A. (1980), Twórcze rozwiązywanie zadań, PWN, Warszawa, stron 354. 
7. Góralski A. (red.) (1980), Zadanie, metoda rozwiązanie – techniki twórczego myślenia, zbiór 3, WNT, Warszawa, stron 220. 

2. Rozprawy i artykuły naukowe: 

1. Góralski A. (1997), Kilka uwag o kierowaniu twórczością, [w:] Panasiewicz L. (red.), Twórczość jako wymiar sztuki kierowania, Materiały z I i II Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej, Agencja „Rema”, Lublin, s. 78-81. 
2. Góralski A. (1995), Podstawowe problemy współczesnej heurystyki, [w]: Góralski A. (red.), Referaty sekcji Metodologii Twórczości VI-tego Zjazdu Filozoficznego, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, nr 5, ZM WSPS, Warszawa, s. 53-58. 
3. Góralski A. (red.) (1995). Zagadnienia współczesnej heurystyki – metodyki użytkowania komputerów, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, nr 5 (2), ZM WSPS, Warszawa, stron 47. 
4. Góralski A., Kielar M. B. (1995), Heurystyki analizy jakościowej pogranicza kulturowego, [w:] Góralski A. (red.), Zagadnienia współczesnej heurystyki. W referatach sekcji Metodologii Twórczości VI-ego Zjazdu Filozoficznego, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, nr 5, ZM WSPS, Warszawa, s. 38-39. 
5. Góralski A. (1995), Masny T., Rzewuski W., O stylizacji egotycznej, [w:] Zagadnienia współczesnej heurystyki. W referatach sekcji Metodologii Twórczości VI-ego Zjazdu Filozoficznego, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, nr 5, ZM WSPS, Warszawa, s. 34. 
6. Góralski A., Tomaszewski T. (1995), Generatywność antynomii spostrzeżeniowych – na przykładzie zagadnienia stałości i zmienności, [w:] Góralski A. (red.), Zagadnienia współczesnej heurystyki. W referatach sekcji Metodologii Twórczości VI-ego Zjazdu Filozoficznego, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, nr 5, ZM WSPS, Warszawa, s. 9-10.
7. Góralski A. (1988), A l'orgine de l'heuristique, Ed. Ecole Normale Superieure – Irem, Paris, seria: Philosophie et mathematiques, 54, s. 14. 
8. Babus A., Góralski A. (1985), Alkotni annyi, mint irányitani a jövőt, Alkotás, 17, Budapest, s. 37-38. 
9. Góralski A. (1981), Elementy heurystyki, Studium Naukoznawstwa i Metodologii Badań Naukowych, Wszechnica PAN, Warszawa, stron 43. 
10. Bogusz M., Góralski A. (1978), O procesie komponowania struktur geometrycznych, Rękopis powielony, Warszawa, stron 11. 
11. Góralski A. (1978), Wskaźniki klasyfikacji oparte na heurystykach przewidywania jednokrotnego dokładnego, minimum wariancji, odniesienia do rozkłady bazowego i prostoty, Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 2, Wyd. PTC, Warszawa, s. 27-35. 
12. Góralski A. (1978), Zasadnicze wyróżniki metod heurystycznych, Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, s. 97-107. 

elementy prac zbiorowych „Zadanie, metoda rozwiązanie”, zbiory 3, 4, 5, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (1984), O ocenie udatności wytworu, zbiór 5, s. 186-192. 
2. Góralski A. (1982), O kierunkach rozwijania heurystyki, zbiór 4, s. 174-181. 
3. Góralski A. (1982), Technologia pracy umysłowej – prekursorzy, zbiór 4, s. 29-54. 

elementy monografii „Twórcze rozwiązywanie zadań” (wydanie II), wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (1989), Heurystyka informatyczna, s. 328-408. 
2. Góralski A. (1989), Heurystyka pragmatyczna, s. 206-327. 
3. Góralski A. (1989), Heurystyka refleksyjna, s. 110-205. 
4. Góralski A. (1989), Metoda heurystyczna, s. 64-86. 
5. Góralski A. (1989), Przedmiot i cele heurystyki, s. 61-63. 

elementy książki „Być nowatorem”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (1990), Przykład urzeczywistnienia nowatorstwa – doskonalenie działalności produkcyjnej na stanowisku pracy, s. 7-13. 
2. Góralski A. (1990), Przykładowe wykorzystanie efektów fizycznych, s. 77-104. 

elementy monografii „Wzorce twórczości”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (1998), Heurystyka, czyli «ars inveniendi», s. 36-41. 
2. Góralski A. (1998), Memoriał Eulera, s. 84-89. 
3. Góralski A. (1998), Poiesis, s. 103-107. 
4. Góralski A. (1998), Spostrzeżenia matematyka, s. 96-102. 
5. Góralski A. (1998), Uwagi o skuteczności, s. 80-83. 

elementy książki „Korzenie pamięci”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu heurystyki:  

1. Góralski A. (2006), Jak to przetłumaczyć?, s. 87-88. 
2. Góralski A. (2006), Rozkłady na okręgu, s. 151-153. 

elementy prac zbiorowych „Zadanie, metoda rozwiązanie”, zbiory 3 i 4, upowszechniające wyniki z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (1982), Analiza funkcjonalna, zbiór 4, s. 80-109. 
2. Durek A., Góralski A. (1980), Metoda Pattern, zbiór 3, s. 123-138. 
3. Góralski A. (1980), Macierze eksploracji, zbiór 3, s. 96-122. 

inne  prace upowszechniające wyniki z zakresu heurystyki: 

1. Góralski A. (2009), KANON – wzmacnianie wrażliwości, Materiały elektroniczne VI Konferencji Naukowej Koła Naukowego Pedagogika Zdolności i Informatyka „Postawmy na twórczość – czyli o niekonwencjonalnych metodach rozwijania zdolności”, Warszawa, nr ISBN 978-83-89600-61-5 oraz dostęp: http://www.pzii.kn.org.pl/materialy.aspx  
2. Góralski A. (2006), Zespół Heurystyki, [w:] Góralski A., Korzenie pamięci, Universitas Rediviva, Warszawa, s. 158-160. 

 3. Tłumaczenia książek: 

1. Altszuller H. (1979), Tvorčestvo kak točnaja nauka, (Elementy teorii twórczości inżynierskiej), tłum. Góralski A., WNT, Warszawa, stron 256. 
2. Polya G., (1954), Induction and Analogy in Mathematics, PUP, Princeton, tłum. Góralski A., PWN, w przygotowaniu do druku, stron 260. 

 4. Materiały konferencji naukowych:

1. Góralski A. (red.), (1978), Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 1, Wyd. PTC, Warszawa, stron 105. 
2. Góralski A. (red.), (1978), Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 2, Wyd. PTC, Warszawa, stron 180. 
3. Góralski A. (red.), (1978), Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, zeszyt 3, Wyd. PTC, Warszawa, stron 160. 

 5. prace redakcyjne:

1. Altszuller H. (1979), Elementy teorii twórczości inżynierskiej, Słowo wstępne i komentarze do książki Góralski A., WNT, Warszawa. 

III. Teoria twórczości: 

1. Książki i monografie: 

1. Góralski A. (2012), Podejmowanie i rozwiązywanie zadań programistycznych, Wyd. APS, Warszawa, stron 357. 
2. Góralski A. (2010), Programowanie w LOGO, Wyd. APS, Warszawa, stron 270. 
3. Góralski A. (red.) (2006), Twórczość, odpowiedzialność, metanoia samoświadomości, Materiały IX Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 8-10 maja, Wyd. PTU, Warszawa, stron 178. 
4. Góralski A. (2004), Teoriâ tvorčestva, Wyd. Nevskij Prostor, St. Petersburg, stron 203. 
5. Góralski A. (2003), Teoria twórczości. Eseje filozoficzne i pedagogiczne., Wyd. APS, Warszawa, stron 215. 
6. Góralski A. (2002), Teorija tvorčosti, Wyd. Kamieniar, Lwów, stron 144. 
7. Góralski A. (1998), Wzorce twórczości, Scholar, Warszawa, stron 113. 
8. Góralski A. (1989), Twórcze rozwiązywanie zadań, Wydanie II uzupełnione, PWN, Warszawa, stron 445. 

 2. Rozprawy i artykuły naukowe: 

1. Góralski A. (2011), Dzieło George Pólya jako realizacja intuicjonizmu syntetycznego, [w:] Łaszczyk J. (red.), Filozofia i pedagogika twórczości – główne problemy, zasadnicze rozstrzygnięcia, Universitas rediviva , Warszawa, s. 362-373.
2. Góralski A. (2011), O koncepcjach twórczości, [w:] Góralski A. (red.), Filozofia i pedagogika twórczości – główne problemy, zasadnicze rozstrzygnięcia, Materiały XIII Międzynarodowej Konferencji PTU, Wyd. PTU, Warszawa, stron 4. 
3. Góralski A. (2011), Zaachvočvajučy da filazofii, zaachvočvajem da tvorčasci, [w:] Lazarewicz A. A. i in. (red.), Filozofia w Białorusi i perspektywy światowej kultury intelektualnej, Materiały konferencyjne, Instytut Filozofii Akademii Nauk, Wydawnictwo Prawo i Ekonomika, Mińsk, s. 23-25. 
4. Góralski A. (2009), Priorytet «poiesis», pierwszeństwo «praxis», [w:] Góralski A. (red.), Uniwersalista wobec wyzwań, dylematów i aporii współczesności, Materiały XI Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 11-13 maja 2009, Wyd. PTU, Warszawa, s. 3. 
5. Góralski A. (2008/2009), Twórczość  – zazwyczaj – jest wartością, bywa jednak celem, środkiem, zagrożeniem, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, 6, s. 65-71. 
6. Góralski A. (2006/2007), Racje rozumu, prawdy serca, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, 5, s. 187-191. 
7. Góralski A. (2006), Twórczość – dobro czy zło? [w:] Góralski A. (red.), Twórczość, odpowiedzialność, metanoia samoświadomości, Materiały IX Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 8-10 maja 2006, Wyd. PTU, Warszawa, s. 4. 
8. Góralski A. (2005), Najnovszyja metamorfozy: „TVORCA”, jaki musiv stac „SZTUKAROM”, „Literatura i mastactva”, 30 (4317), NBB, Mińsk, s. 14. 
9. Góralski A. (2005), Pravily tvorčasci, [w:] Kultura tvorčestva – opyt, metodologia, refleksja. Wyd. Akademii Parlamentaryzmu i Przedsiębiorczości, Mińsk, s. 4-6. 
10. Góralski A. (2005), Teoria twórczości – przegląd zagadnień, [w:] Kutuzova N. (red.), Tvorczasc. Filasofija. Mastactva, Wyd. Akademii Sztuk, Mińsk, s. 36-51. 
11. Góralski A. (2005), Twórczość jako przeżycie powinności, [w:] Góralski A. (red.), Życie pełne, dobrze urządzone a kultura doraźności, VIII Międzynarodowa konferencja PTU, Wyd. PTU, Warszawa, s. 3. 
12. Góralski A. (2004/2005), Twórczość to także dialog z przeszłością, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 4, s. 203-226. 
13. Góralski A. (2002), Heurystyki heurystyki, [w:] Szmidt K., Piotrowski K. (red.), Nowe teorie twórczości, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków, s. 51-58. 
14. Góralski A. (2000/2001), O mądrości i głupocie, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 2, s. 9-18. 
15. Góralski A. (2000), Twórczość i odpowiedzialność, [w:] Michalik M. (red.),  Wyzwania moralne XXI wieku, Materiały konferencji, Wyd. WSBiA, Warszawa, s. 82-87. 
16. Góralski A. (1997), Kilka uwag o twórczości, [w:] Panasiewicz L. (red.), Twórczość jako wymiar sztuki kierowania, Materiały z I i II Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej, Agencja „Rema”, Lublin, s. 135139. 
17. Góralski A. (1990), Klemens Szaniawski, Referat na sesję naukową poświęconą pamięci prof. Klemensa Szaniawskiego, WSPS, s. 9. 
18. Góralski A. (1988), Ob izučeni tvorčestva, „Voprosy psychologii”, 3, s. 153154. 
19. Góralski A. (red.) (1987), Analiza związków między fenomenem świata a rodzajem aktywności twórczej, sposobów ich poznawania oraz ich aspektów prakseologicznych i metodologicznych, Raport z badań – temat składowy RPBP „Twórcza aktywność człowieka”, Warszawa, stron 59. 
20. Góralski A. (1987), Algorytmizacja niealgorytmizowalnego – o ujmowaniu i formowaniu twórczości, Materiały III Szkoły Inżynierii Systemów, Warszawa, s. 239-247. 
21. Góralski A. (1986), Puti izučenia tvorčestva, „Voprosy psychologii”, 5, s. 175176. 
22. Góralski A. (1986), Twórczość a rozwój człowieka, [w:]  Suchodolski B. (red.), Edukacja kulturalna a egzystencja człowieka, Ossolineum, s. 193199. 
23. Góralski A. (1984), Romantyzm czynów, pozytywizm myśli – o działaniu twórczym, „Rocznik Pedagogiczny”, T. 9, s. 63-67.
24. Góralski A., Schoenfeld A. (1980), Two views of problem solving, heuristics, and creativity, Wydawnictwo Hamilton College, Clinton, stron 14. 
25. Góralski A. (1980), Uwagi o konstruowaniu metod heurystycznych, [w:]  Góralski A. (red.), Zadanie, metoda, rozwiązanie – techniki twórczego myślenia, Zbiór 3, WNT, Warszawa, s. 210-213. 
26. Góralski A. (1979), On creative activity, „Dialectics and Humanism”, v. 5, s. 85-93. 

elementy monografii „Twórcze rozwiązywanie zadań” (wydanie II), wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu teorii twórczości: 

1. Góralski A. (1989), Czym jest zadanie? [w:] Góralski A., Twórcze rozwiązywanie zadań, PWN, Warszawa, s. 12-20. 
2. Góralski A. (1989), Zbiory dyrektyw i reguł wartościowania, [w:] Góralski A., Twórcze rozwiązywanie zadań, PWN, Warszawa, s. 48-52. 

element książki „Być nowatorem”, opisujący nowy wynik z zakresu teorii twórczości: 

1. Góralski A. (1990), Twórczość, odkrywczość, nowatorstwo, s. 5-6. 

elementy monografii „Wzorce twórczości”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu teorii twórczości: 

1. Góralski A. (1998), Celowo dobrane zestawy zadań, s. 71-75. 
2. Góralski A. (1998), Człowiek i twórca, s. 14-17. 
3. Góralski A. (1998), Ku logice intuicji, s. 49-53. 
4. Góralski A. (1998), Logika czynu źródłem, s. 42-48. 
5. Góralski A. (1998), O mistrzostwie, s. 66-70. 
6. Góralski A. (1998), O odpowiedzialności, s. 108-111. 
7. Góralski A. (1998), Poznawanie twórczości, s. 18-21. 
8. Góralski A. (1998), Proponuję intuicjonizm syntetyczny, s. 22-25. 
9. Góralski A. (1998), Wzorce twórczości,. 58-65. 

elementy monografii „Teoria twórczości”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu teorii twórczości: 

1. Góralski A. (2003), O miłości, po prostu, s. 193-202. 
2. Góralski A. (2003), O naturze twórczości, s. 9-12. 
3. Góralski A. (2003), Podejmowanie wyzwań życia, s. 185-192. 
4. Góralski A. (2003), Przygoda ze „zdarzeniem rozmytym”, s. 161-170. 
5. Góralski A. (2003), Uczłowieczanie krajobrazu, s. 71-174.
6. Góralski A. (2003), W drodze, s. 181-184. 

element książki „Korzenie pamięci”, popularyzujący wynik z zakresu teorii twórczości: 

1. Góralski A. (2006), Teoria twórczości, s. 183-195. 

element monografii „Wzorce twórczości”, popularyzujący wynik z zakresu teorii twórczości: 

1. Góralski A. (1998), O trafności metafory, s. 26-29. 

3. Posłowie:

1. de Finetti B. (1983), Sztuka widzenia w matematyce, tłum. Panaz J., posłowie: Góralski A., PWN, Warszawa. 

IV. Filozofia – uniwersalizm i postawa uniwersalistyczna: 

1. Książki i monografie:

1. Góralski A. (red.), (2015), Andrzej Grzegorczyk - człowiek i dzieło, Universitas Rediviva, Warszawa, stron 414.
2. Góralski A. (red.), (2002), Synergia zniewolenia, Universitas Rediviva, Warszawa, stron 167. 
3. Góralski A., Grzegorczyk A., Werle J. (1996), Trzy eseje z zakresu liberalizm a samodyscyplina , Góralski A., Werle J., Protosłownik uniwersalizmu, Wyd. CU UW, Warszawa, stron 32. 

2. Redakcja pisma naukowego:

1. Góralski A. (red.), (2014/2015), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 9, Warszawa, stron 264.
2. Góralski A. (red.), (2012/2013), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 8, Warszawa, stron 285. 
3. Góralski A. (red.), (2010/2011), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 7, Warszawa, stron 234. 
4. Góralski A. (red.), (2008/2009), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 6, Warszawa, stron 216. 
5. Góralski A. (red.), (2006/2007), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 5, Warszawa, stron 199. 
6. Góralski A. (red.), (2004/2005), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 4, Warszawa, stron 231. 
7. Góralski A. (red.), (2002/2003), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 3, Warszawa, stron 167. 
8. Góralski A. (red.), (2000/2001), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 2, Warszawa, stron 152. 
9. Góralski A. (red.), (1999), Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna, Roczniki PTU, nr 1, Warszawa, stron 160. 

3. Rozprawy i artykuły naukowe:

1. Góralski A. (2012/2013), Rozwój i postęp – analiza porównawcza i kontekstowa, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 8, s. 94-102 
2. Góralski A. (2012/2013), Przyszłość Europy – style i strategie, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 8, s. 251-280. 
3. Góralski A. (2012), La Pologne et l’Union  Européenne. Intervention au Forum du Mouvement européen France Yvelines, Universitas rediviva, Varsovie, pages 48. 
4. Góralski A. (2012), Polska i Unia Europejska. Forum Mouvement européen France Yvelines, Wydawnictwo Niezależnej Akademii Twórczości, Warszawa,  stron 47. 
5. Góralski A. (2010/2011), Czas, trwanie, tożsamość, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 7, s. 108-111. 
6. Góralski A. (2010/2011), Społeczne wymiary postawy uniwersalistycznej, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 7, s. 226-231. 
7. Góralski A. (2009), „Dies irae”: dobroć obyczaju a kultura doraźności, [w:]  Najder-Stefaniak K., Cywińskia M., (red.), Człowiek w świecie spotkania kultur, Wyd. SGGW, Warszawa, s. 7-17. 
8. Góralski A. (2007), Postawa uniwersalistyczna – przykład Józefa Werle, [w:] Góralski A. (red.), Postawa uniwersalistyczna – przesłanki, zasady, formy, wartości i ograniczenia, Materiały X Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa 2426 września 2007, Wyd. PTU, Warszawa, s. 4. 
9. Góralski A. (2006), Tożsamość osoby, dziedziczenie mistrzostwa, trwałość rodziny, istnienie narodu – oblicza samoświadomości, [w:] Góralski A. (red.). Uniwersalista wobec wyzwań współczesności: Twórczość, odpowiedzialność, metanoia samoświadomości, Materiały IX Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 810 maja 2006, Wyd. PTU, Warszawa, s. 3.
10. Góralski A. (2005), Dążenie do głębi a kultura doraźności, [w:] Góralski A. (red.), Życie pełne, dobrze urządzone a kultura doraźności, Materiały VIII Miedzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 911 maja 2005, Wyd. PTU, Warszawa, s. 3. 
11. Góralski A. (2005), Marzenie o głębi a kultura doraźności, [w:] Novikov V. i inni (red.), Nauka. Filosofija. Nravstvennost, Wyd. Instytutu Filozofii BAN, Mińsk, s. 1822. 
12. Góralski A. (2004/2005), Alfred Majchrowicz – filozof i uniwersalista, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 4, s. 18-25. 
13. Góralski A. (2004), Józef Werle – wspomnienie o fizyku i filozofie, „Postępy Fizyki”, v. 55, nr 6, s. 281-285. 
14. Góralski A. (2002/2003), Troski, rozterki, nadzieje, powinności, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 3, s. 135-160. 
15. Góralski A. (2002), O tworzeniu i urzeczywistnianiu idei, [w:] Góralski A. (red.), Synergia zniewolenia, Universitas Rediviva, Warszawa, s. 7-15. 
16. Góralski A. (2000/2001), Urzeczywistnienia wspólnotowości, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 2, s. 56-60. 
17. Góralski A. (2000/2001), W kręgu pojęcia «zdarzenie», „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 2, s. 104-114. 
18. Góralski A. (1999), Do Czytelnika, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 1, s. 3-4. 
19. Góralski A. (1999), Józef Werle – fizyk i filozof, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 1, s. 5-11.
20. Góralski A. (1999), O słowniku uniwersalizmu, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr 1, s. 129-157. 
21. Góralski A. (1996), Czas, [w:] Góralski A., Werle J., Protosłownik uniwersalizmu, Wyd. CU UW, Warszawa, s. 18-19. 
22. Góralski A. (1996), Czym jest władza? [w:] Góralski A., Grzegorczyk A., Werle J., Trzy eseje z zakresu liberalizm a samodyscyplina, Wyd. CU UW, Warszawa, s. 13-15. 
23. Góralski A., Tomaszewski T. (1995), On the perception of stability and change, „Dialogue and Universalism”, v. V, nr 5, s. 137-138. 
24. Góralski A. (1995), O sposobach czytania tekstów filozoficznych, „Biuletyn Olimpiady Filozoficznej”, 9, KG OF, s. 42-47. 
25. Góralski A., Grzegorczyk A. (1992), Uwagi o stylach tekstów filozoficznych, „Przegląd filozoficzny”, I, 2, s. 107-125. 

4. Materiały konferencji naukowych: 

1. Góralski A. (red.) (2012), Europejczyk twórcą cywilizacji rozwoju i postępu, Materiały XIV Międzynarodowej Konferencji Naukowej PTU, Warszawa, 24-26 września 2012, Wyd. PTU, Warszawa, stron 333. 
2. Góralski A. (red.) (2011), Filozofia i pedagogika twórczości – główne problemy, zasadnicze rozstrzygnięcia, Materiały XIII Międzynarodowej Konferencji Naukowej PTU, Warszawa, 12-13 maja 2011, Wyd. PTU, Warszawa, stron 218. 
3. Góralski A. (red.) (2010), Wymiary społeczne postawy uniwersalistycznej. Europa wspólnotą wspólnot., Materiały XII Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 20-22 września 2010, Wyd. PTU, Warszawa, stron 207. 
4. Góralski A. (red.) (2009), Uniwersalista wobec wyzwań, dylematów i aporii współczesności, Materiały XI Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 1113 maja 2009, Wyd. PTU, Warszawa, stron 204. 
5. Góralski A. (red.) (2007), Postawa uniwersalistyczna – przesłanki, zasady, formy, wartości i ograniczenia, Materiały X Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 24-26 września 2008, Wyd. PTU, Warszawa, stron 214. 
6. Góralski A. (red.) (2006), Uniwersalista wobec wyzwań współczesności: twórczość, odpowiedzialność, metanoia samoświadomości, Materiały IX Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 8-10 maja 2006, Wyd. PTU, Warszawa, stron 172. 
7. Góralski A. (red.) (2005), Życie pełne, dobrze urządzone a kultura doraźności, Materiały VIII Międzynarodowej Konferencji PTU, Warszawa, 9-11 maja 2005,   Wyd. PTU, Warszawa, stron 156. 
8. Góralski A. (red.) (2004), Twórczość i dialog – teoria i praktyka. Intelektualiści i młoda inteligencja w Europie przemian, Materiały VII Międzynarodowej Konferencji Naukowej PTU, Warszawa, 1113 października 2004, Wyd. PTU, Warszawa, stron 174. 
9. Góralski A. (red.) (2003), Twórczość i dialog – o dążeniach i powinnościach intelektualistów i młodej inteligencji w Europie przemian, Materiały VI Międzynarodowej konferencji PTU, Warszawa, 12-14 maja  2003, Wyd. PTU, Warszawa, stron 234. 
10. Góralski A. (red.) (2002), Indywidualizm, racjonalizm i uniwersalizm jednoczącego się kontynentu. O powinnościach intelektualistów i młodej inteligencji w Europie przemian, Materiały V międzynarodowej konferencji naukowej PTU, Warszawa, 2325 września 2002, stron 246. 
11. Góralski A. (red.) (2001), Mądrość a synergia zniewolenia, Materiały IV międzynarodowej konferencji naukowej PTU, Warszawa, 10-12 maja 2001, Wyd. PTU, Warszawa, stron 282. 
12. Góralski A. (red.) (2000), Współczesne problemy i rozwój uniwersalizmu w Europie Środkowej i Wschodniej – wspólnotowość, regionalizm, globalizm, Materiały III międzynarodowej konferencji naukowej PTU, Warszawa, 25-27 września 2000, Wyd. PTU, Warszawa, stron 211. 
13. Góralski A. (red.) (2000), Młoda inteligencja w Europie przemian, Materiały międzynarodowych warsztatów PTU, Warszawa 27-28 września, Wyd. PTU, Warszawa, stron 63. 
14. Góralski A. (red.) (1999), Młoda inteligencja w Europie przemian, Materiały międzynarodowej konferencji PTU, część I: „Filozofia czasu przemian”, Warszawa, 12-13 października 1999, Wyd. PTU, Warszawa, stron 85. 
15. Góralski A. (red.) (1999), Młoda inteligencja w Europie przemian, Materiały międzynarodowych warsztatów PTU, Warszawa, 12-15 października 1999, Wyd. PTU, Warszawa, stron 79. 
16. Góralski A. (red.)(1998), Rozwój i zastosowania uniwersalizmu w Europie Środkowej i Wschodniej – wspólnotowość, regionalizm, globalizm, Materiały II międzynarodowej konferencji naukowej PTU, Wyd. PTU, Warszawa, 2124 września 1998, stron 165. 
17. Góralski A. (red.) (1996), Współczesne problemy uniwersalizmu w Europie Środkowej i Wschodniej – Wspólnotowość, regionalizm, globalizm, Materiały międzynarodowej konferencji naukowej PTU, Warszawa 23-25 września 1996, Wyd. PTU, Warszawa, stron 121. 

5. Przedmowy i posłowia:

1. Góralski A., Do Czytelnika, „Wspólnotowość i postawa uniwersalistyczna”, nr: 2,3,4,5,6,7,8 (2000-2013). 
2. Ujomov A., Sarajeva I., Cofnas A. (2001), Ogólna teoria systemów dla humanistów, Przedmowa do książki Góralski A., Universitas rediviva, Warszawa. 
3. Fery L. (1995), Nowy ład ekologiczny, Przedmowa do książki Góralski A., Scholar, Warszawa. 
4. Meadows D., Meadows D., Randers J. (1995), Przekraczanie granic, Posłowie do książki Góralski A., Scholar, Warszawa. 

Pedagogika, pedagogika twórczości:

1. Książki i monografie

1. Góralski A. (2013), George’a Pólya pedagogika mistrzostwa, czyli o relacji „uczeń- mistrz” i jej regułach. Wyd. APS, Warszawa, stron 335. 
2. Góralski A. (2010), Reguły treningu twórczości (wydanie II, poszerzone). Wyd. APS, Warszawa, stron 64. 
3. Góralski A. (2009), Programowanie w PASCALU’u, Wyd. APS, Warszawa, stron 244. 
4. Góralski A. (2006), Korzenie pamięci, Universitas Rediviva, Warszawa, stron 219. 
5. Góralski A. (2005), Pravily treningu tvorczasci, Wyd. Logvinou, Mińsk, stron 52. 
6. Góralski A., Fraunholz W. (red.), (2000), Pädagogik und Informatik, Universitas Rediviva, Warszawa, stron 143. 
7. Góralski A. (1998), Pravila treningu tvorčosti, Wyd. VNTL, Lwów, stron 52. 
8. Góralski A. (red.), (1996), Szkice do pedagogiki zdolności, Scholar, Warszawa, stron 143. 
9. Góralski A. (1996), Reguły treningu twórczości, Scholar, Warszawa, stron 54. 
10. Góralski A. (red.), (1991), Szkice do pedagogiki zdolności, Zbiór 2, Wyd. MEN – JPBP, Warszawa, stron 163. 
11. Góralski A. (redaktor i autor), (1991), Zasadnicze przesłanki skuteczności wychowania zdolnych, Wyd. MEN – JPBP, Warszawa, stron 315. 
12. Góralski A. (red.), (1990), Szkice do pedagogiki zdolności, Zbiór 1, Wyd. MEN – JPBP, Warszawa, stron 470. 

2. Rozprawy i artykuły naukowe:

1. Góralski A. (2011), Życie pełne, dobrze urządzone a kultura doraźności, Materiały konferencji Komitetu Prognoz PAN „Style i strategie życia”, Wojnar I. (red.), Warszawa, s. 10-12. 
2. Góralski A. (2009), Aforyzm, metafora, paradoks, wers – nasze narzędzia, [w:]  Łaszczyk J., Jabłonowska M.  (red.), Zdolności i twórczość jako perspektywa współczesnej edukacji, Universitas Rediviva, Warszawa, s. 167-171. 
3. Góralski A.( 2008), Wielość uchwyceń twórczości a jej nauczanie, [w:]  Łaszczyk J., Jabłonowska M.  (red.), Uczeń zdolny wyzwaniem dla współczesnej edukacji Wyd. APS, Warszawa, s. 9-14. 
4. Góralski A. (2007), Trening tvorčasci (I), Ippokrena, 1, Mińsk, s. 102-112. 
5. Góralski A. (2007), Trening tvorčasci (II), Ippokrena, 2, Mińsk, s. 101115. 
6. Góralski A. (2005), Nauczyciel wobec kultury doraźności, Materiały konferencji naukowej „Być nauczycielem – profesja czy sztuka?” zorganizowanej przez Akademię Pedagogiki Specjalnej, stron 7. 
7. Góralski A. (2005), O mistrzostwie i trzech mistrzowskich dokonaniach, [w:] Musiał G., (red.), Twórczość naukowa Oskara Langego i jej znaczenie, Wyd. Akademii Ekonomicznej, Katowice, 3. 409425. 
8. Góralski A. (2004), Pedagogika odwagi i nadziei, [w:] Wojnar I., Kubin J. (red.), Bogdan Suchodolski w stulecie urodzin – trwałość inspiracji, Komitet Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN, Warszawa, s. 158176. 
9. Góralski A. (2003), Komputer i pedagogika zdolności, [w:] Łaszczyk J. (red.), Środki informatyczne w edukacji specjalnej, Universitas Rediviva, Warszawa, s. 7-10. 
10. Góralski A. (red.), (2003), Materiały Studium Rozwoju, Informatyki i Pedagogiki Zdolności, Część 3, Wyd. ZMiPT APS, Warszawa, stron 396. 
11. Góralski A. (red.), (2003), Materiały Studium Rozwoju, Informatyki i Pedagogiki Zdolności, Część 4, Wyd. ZMiPT APS, Warszawa, stron 378. 
12. Góralski A. (2002), Informatyka i pedagogika, [w:] Lewowicki T., Siemieniecki B. (red.), Rola i miejsce technologii informacyjnej w okresie reform edukacyjnych w Polsce, Wyd. A. Marszałek, Toruń, s. 237-241. 
13. Góralski A. (2002), Marii Grzegorzewskiej myśli o pedagogice twórczości, [w:] Michalski J.  (red.), Nauczyciel szkoły specjalnej, Wyd. APS, Warszawa, s. 12-20. 
14. Góralski A. (red.), (2002) Materiały Studium Rozwoju, Informatyki i Pedagogiki Zdolności, Część 1, Wyd. ZMiPT APS, Warszawa, stron 290. 
15. Góralski A. (red.), (2002), Materiały Studium Rozwoju, Informatyki i Pedagogiki Zdolności, Część 2, Wyd. ZMiPT APS, Warszawa, stron 258. 
16. Góralski A. (2001), Idee, pedagogika zdolności, twórczość, [w:] Łaszczyk J. (red.), Uzdolnienia intelektualne i twórcze, Universitas rediviva, Warszawa, s. 9-15. 
17. Góralski A. (2001), Pedagogika twórczości i informatyka, „Komputer w szkole”, nr 3/4, s. 34-37. 
18. Góralski A. (1996), O utrwalenie mistrzostwa, [w:] Profesor Bogdan Suchodolski. Jego filozofia, myśl pedagogiczna i działalność., Studia i wspomnienia przedstawione na konferencji naukowej w dniu 15 grudnia 1994 roku, kom. red. Wojnar I., Kwiatkowska H., Kwieciński Z., Wyd. PTP, Warszawa, s. 158-159. 
19. Góralski A. (1995), A la récherche d’une rěgle perdue, Materiały Journées d’Etudes au Centre International d’Etudes, Sěvre, stron 12. 
20. Góralski A. (1995), Dialogue with experience versus the pedagogy of creativeness, „Dialogue and Universalism”, v. V, nr 2, s. 115-120. 
21. Góralski A. (1995), Intellectual and creative giftnese – basic scientific-methodological problems, Materiały 2nd Intern. Conf. „Intellectual and creative giftnese”, Warna, s. 90. 
22. Góralski A. (red.) (1995), Koncepcja budowy i realizacji programu komputeryzacji pedagogiki specjalnej, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, 2, Wyd. ZM WSPS, Warszawa, stron 56. 
23. Góralski A. (1995), Tryb komputeryzacji szkolnictwa specjalnego, [w:] Góralski A. (red.), Koncepcja budowy i realizacji programu komputeryzacji pedagogiki specjalnej, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, 2, Wyd. ZM WSPS, Warszawa, s. 44-56. 
24. Góralski A. (1994), Trening tvorčosti, Wyd. LONMIO, Lwów, stron 37 
25. Góralski A. (1992), Basic Meritum dla specjalności „Komputerowe wspomaganie kształcenia”, Wyd. ZM WSPS, Warszawa, stron 40. 
26. Góralski A. (1992), Logo Junior dla specjalności „Komputerowe wspomaganie kształcenia”, Wyd. ZM WSPS, Warszawa, stron 40. 
27. Góralski A. (red.), (1990), Komputerowe wspomaganie kształcenia humanistycznego, Raport z badań – temat składowy programu RRI-16 „Informatyka w szkolnictwie”, Warszawa, stron 181. 
28. Góralski A. (1988), Pedagogika twórczości jako zadanie współczesnych, [w:] Nowak J. (red.), Oświata i wychowanie w dobie przełomu cywilizacyjnego, Wyd. PTP, Warszawa, s. 342-348. 
29. Góralski A. (red.), (1988), Sytuacja olimpijczyka na studiach wyższych, Raport z badań wykonanych na zlecenie Rady Naczelnej ZSP, Warszawa, stron 49. 
30. Góralski A. (1987), Pedagogika twórczości jako praktyczna filozofia życia, Referat na V Zjazd Filozofii Polskiej, Kraków, stron 10. 
31. Góralski A. (red.) (1986), Sytuacja społeczna ucznia zdolnego, Raport z badań wykonanych na zlecenie Kwatery Głównej ZHP, Warszawa, stron 52. 
32. Góralski A., Jeziorska J. (1978), Podejście systemowe w pedagogice, Materiały V Sympozjum Metody Heurezy, Zeszyt 2, Wyd. PTC, Warszawa, s. 61-69. 

elementy monografii „Teoria twórczości”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu pedagogiki twórczości: 

1. Góralski A. (2003), O indywidualności, s. 99-116. 
2. Góralski A. (2003), Pedagogika twórczości jako środek formowania elit, s. 117-126 

elementy pracy zbiorowej „Pädagogik und Informatik”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu pedagogiki twórczości: 

1. Góralski A. (2000), Information über den Ausbildungsbereich am Abteilung Methodologie, s. 67-76. 
2. Góralski A. (2000), Zielbewusst ausgewählte Augabensysteme, s. 31-38. 

element monografii „Wzorce twórczości”, opisujący wynik z zakresu pedagogiki twórczości: 

1. Góralski A. (1998), O samouctwie, s. 76-79. 

elementy pracy zbiorowej „Szkice do pedagogiki zdolności”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu pedagogiki twórczości: 

1. Góralski A. (1996), Pedagogika zdolności, s. 7-8. 
2. Góralski A. (1996), Studium Pedagogiki Myślenia Twórczego, s. 117-127. 

elementy pracy zbiorowej „Zasadnicze przesłanki skuteczności wychowania zdolnych, wyd. MEN – JPBP”, wskazujące i opisujące nowe wyniki z zakresu pedagogiki zdolności: 

1. Góralski A. (1991), Kształcenie pedagogów zdolności i kształcenie zdolnych, s. 300-314. 
2. Góralski A. (1991), Zasadnicze przesłanki skuteczności wychowania zdolnych, s. 315. 

element książki „Być nowatorem”, opisujący wynik z zakresu pedagogiki twórczości: 

1. Góralski A. (1990), Trening twórczości, s. 106-147. 

element pracy zbiorowej „Szkice do pedagogiki zdolności, zbiór 1, Wyd. MEN – JPBP”, opisujący wynik z zakresu pedagogiki zdolności: 

1. Góralski A. (1990), Założenia programowo-realizacyjne kształcenia pedagogów zdolności, s. 128-139. 

elementy monografii „Twórcze rozwiązywanie zadań”, (wydanie II), opisujące wyniki z zakresu pedagogiki twórczości: 

1. Góralski A. (1989), Metoda formowania dyspozycji twórczych, s. 414-429. 
2. Góralski A. (1989), Pedagogika heurystyki – szczególnie dobrane zestawy zadań, s. 342348. 

element pracy zbiorowej „Zadanie, metoda, rozwiązanie”, zbiór 1, opisujący wynik z zakresu pedagogiki zdolności: 

1. Góralski A. (1980), Kształtowanie grup myślenia twórczego, s. 56-93. 

elementy książki „Korzenie pamięci”, propagujące wyniki z zakresu pedagogiki twórczości: 

1. Góralski A. (2006), Studium Pedagogiki Twórczości, s. 164-168. 
2. Góralski A. (2006), Specjalność Pedagog Zdolności i Informatyk, s. 173-178. 

3. Materiały konferencji naukowych:

1. Góralski A. (red.) (1998),Pedagogika i informatyka, Zbiór 1, Materiały sympozjum „Didaktik der Computeranwendung”, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, 6 (1), ZM WSPS, Warszawa, stron 158.
2. Góralski A.,Łaszczyk J. (red.), (1998), Pedagogika i informatyka, Zbiór 2, Materiały sympozjum „Didaktik der Computeranwendung”, Monografie i zbiory monograficzne ZM WSPS, 6 (2), ZM WSPS, Warszawa, stron 95.